Dindi

Laman ng balita ngayon si Dindi Gallardo. Pinahiran daw kasi ng tae ng dati niyang amo sa States ang work area niya, kaya napilitan siyang idimenda ito.

Big deal ang balita kahit sa States, dahil ang idinemanda ay girlfriend ni Frank Miller, comic-book writer na kilala sa pagsulat niya ng Batman stories. Dati kasing executive coordinator ni Frank sa Dindi, na nanirahan na sa Tate matapos iwan ang showbiz dito.

Ilan pang pang-aabusong naranasan umano ni Dindi sa kamay ng GF ni Frank na si Kimberly Cox ay ang pagsira sa kanyang printer gamit ang martilyo, pambabato sa kanya ng telepono, at pag-iwan sa desk niya ng isang used sanitary napkin.

Kung hindi drug addict si Kimberly, malamang isa siyang mental case.

Nakita ko ang hitsura niya, wala siyang panama kay Dindi kung ganda at poise lang din naman ang pag-uusapan. Kung ikukumpara siya kay Dindi, mukha siyang used sanitary napkin. Sana lang ay makulong ang hayop na babaeng 'yun.

Siyempre, affected. Bukod sa Pinay si Dindi, isa rin siya sa mga pantasya ko n'ung elementary pa lang ako. Crush ko ang dimples at long legs niya. Higit sa lahat, hindi siya mukang mababaw. May class siya, at 'yan marahil ang dahilan kung bakit 'di siya tumagal sa showbiz.

Ilang beses din kaming nag-sex sa isip ko.

Ang hindi ko lang maintindihan ay kung ano ang nakita niya kay Gabby Concepcion, na mukhang harinang naging tao. Brokenhearted ako nang malaman kong sila na. Buti na lang hindi sila nagkatuluyan.

Tanginang shit 'yan

Hindi ako makapaniwala na mahigit isang oras ako sa kubeta kanina. Hindi dahil pinilit kong tapusin ang "War and Peace" ni Tolstoy, at hindi rin dahil nakatulog ako kahit magdamag akong gising kagabi at nagtatrabaho. Ang dahilan: constipation.

Tangina, sampung taon na kasi akong hindi naje-jebs kahit na lamon ako nang lamon at laklak nang laklak. Kaya kanina, nang maiwan akong mag-isa dito sa apartment, pinilit kong jumebs dahil iba na ang pakiramdam ko -- bloated na parang naimpatso na ewan. Sabi ko sa picture ni Iya Villania na nakadikit sa pintuan ng CR namin: "It's now or never, Iya. Para sa future natin at ng mga magiging anak natin 'to."

Makalipas ang 30 minuto, nakaupo pa rin ako sa trono, naiiyak na sa hirap.

Hindi ko naman magawang tumayo at kalimutan ang lahat na parang isang walang kuwentang GF. May kalahating jebs na kasing nakalabas, at kahit anong ipit ang gawin ko, ayaw mahulog ng putangina. Kapag umiiri naman ako, grabe ang sakit, parang pinupunit ang katawan ko. Dahan-dahan, tiniis ko. Ilang beses, sumigaw ako na parang susugod sa giyera. Nagkahulan tuloy ang mga aso sa kalye namin. Isang car alarm ang tumunog sa 'di kalayuan.

Sana pala nagdala ako ng beer at ininum ko sa loob. O kaya gin para mas malakas. O kaya shabu.

Hiyang-hiya ako kay Iya Villania sa labas ng CR.

Pero mahaba man paghahanap, nakita rin ang bangkay ni Robredo. Matapos kong sabunutan ang sarili habang nagmumura ng malakas, bumagsak din ang bomba -- at tangna! Sinlaki 'ata siya ng isang bagong-silang na sanggol!

Para akong nanganak, chong! Tangina talaga!

Kaya ngayon, hinang-hina ako at lumalaklak ng Cobra Energy Drink para lang mabuhay. Marahil, ganito ang pakiramdam ng ginahasa ng sampung baklang negro.

Dream date

Sabi ng mga eksperto, date a girl who reads.

Pabor ako dito, dahil ako 'yung tipo ng tao na adik sa pagbabasa. Kahit saan ako magpunta, lagi akong may dalang libro. Kahit sa CR habang jume-jebs, may binabasa ako, either magazine o libro. (Pero hindi ako nagbubukas ng FHM o Playboy sa ganitong sitwasyon, dahil mahirap jumebs na may erection. Subukan mo.) Bago matulog sa gabi, nagbabasa ako. Habang nakapila sa FX, o naghihintay ng order sa isang lugawan, o naghahantay ng serbisyo sa isang bangko o government office, habang nasa bus o FX na naipit sa trapik, habang nagpapababa ng amats matapos makipag-inuman, nagbabasa ako. Mas gusto ko 'to kaysa makinig sa chismisan ng mga ugok sa paligid ko, o mag-text  ng kung anu-ano sa mga kakilala ko, o manuod ng TV kung saan karamihan sa palabas ay si Kris Aquino. Pag depressed ako, libro ang nilalapitan ko, hindi kaibigan. Tipid na, mas may sense pa.

At dahil mahilig ako magbasa, natural lang na ang gusto kong ka-date ay mahilig ding magbasa. Gusto ko, pag nagkuwento ako tungkol kay Hemingway o Stephen King ay hindi hihikab o magkakamot ng ulo o iikot ang mata ng ka-date ko. Major turn off para sa akin ang babaeng hindi alam kung ano 'yung The Catcher in the Rye. Dati, may naka-date ako na akala nya basketball player si JD Salinger. Tangina, siya tuloy pinagbayad ko ng dinner namin. Sayang, malaki pa naman ang dyoga niya at may konting hawig siya kay Mariel Rodriguez. Trip na trip ko kasi ang mga kuwentuhan kung saan topic ang isang libro, kahit na hindi kami pareho ng opinyon tungkol dito. Para sa akin, perfect ang gan'ung date, kahit 'di kalahikan ang dyoga n'ung babae.

Bagong crush

Guys, ipinakikilala ko nga pala senyo ang aking future ex-wife, si Kristine Santamena. Isa siyang model.

Crush ko siya kasi "fresh" ang dating niya sa akin, 'di tulad nina Anne Curtis, Solenn Heussaff, Georgina Wilson, Lovi Poe at kung sinu-sino pang babad na sa billboard, magazine at TV commercials ang beauty at kaseksihan. Nakakasawa na sila! Oo, mala-diyosa sila at masarap pagnasaan, at kung iimbitahin nila akong maglaro ng strip poker sa kuwarto nila, siyempre payag ako. Ano 'ko, tanga?

Pero 'ika nga ng mga dalubhasa, kahit paborito mo ang adobo, kung araw-araw 'yan ang ihahain sa 'yo ng nanay mo, darating ang panahon magsasawa ka rin. Maghahanap ka rin ng ibang puta -- este -- putahe pala! Darating ang araw maghahanap ka rin ng menudo. Gan'un ang nararamdaman ko kina Anne, Solenn, Georgina at Lovi. Naumay ako.

Kaya ngayon may bago na 'kong crush. At tulad nina Anne et.al., sexy din siya at long-legged at magaling pumorma. Hiling ko lang, manatili sana siyang low profile. Selfish kasi ako; ayoko ng maraming karibal.

Fan sign

Eto ang pampainit na bumulaga sa akin nitong maulan na Miyerkules ng umaga: isang "fan sign" mula kay Leonissa Mae Issabel Floriano, isa sa mga katsokaran ko sa Facebook.

Bagama't mukhang retokado (i.e. Photoshopped) ang larawan, okay na sa akin 'to dahil mababaw naman ang kaligayahan ko. Sapat na sa akin na nag-effort ang sinumang henyo na may pakana nito para ilagay ang napakaganda kong pangalan sa cardboard na hawak ni Leonissa, na may ambisyon 'atang humilera sa mga tulad ni Mocha Uson, Nathalie Hayashi, at Jahziel Manabat -- mga tsikas na napaka-generous maglantad ng kanilang, um, mga natatanging yaman sa Internet para sa ikatatahimik ng kaluluwa ng mga simpleng manyakis na tulad ko.

Para d'un sa mga interesado kay Leonissa, silipin na lang ang kanyang Facebook page. Hindi kayo magsisisi, lalo na kung trip n'yo 'yung tinatawag na "exotic beauty." Narito ang dalawang sample pictures niya:

Ayos ba mga 'tol? Kung trip niyo siya, add niyo siya sa Facebook at mag-request din kayo na gawan niya kayo ng fan sign.

Usapang boksing

Papawis tayo, baby.

Para sa akin, tanga o bulag o sadyang utak-talangka lang ang sinumang naniniwala na fair ang pagkapanalo ni Timothy Bradley laban kay Pacquiao nitong nakaraang weekend sa Las Vegas. Bagama't malayo ang ipinakita ng Pambansang Kamao sa tinatawag na "vintage Pacquiao," hindi rin naman gan'un kahusay ang ipinamalas na talento ng Amerikanong boksingero sa ring. Sang-ayon ako kay Quinito Henson na bagama't tila malamya si Pacquiao sa huling rounds ng laban, hindi rin naman gan'un kasigasig si Bradley para mag-take advantage sa sitwasyon. Sa 12 rounds, apat lang siguro rito ang maaaring ibigay kay Bradley. And yet siya ang hinirang na panalo ng dalawa sa tatlong hurado. Holy shit!!! May papel ba dito si Lolit Solis?

Sa totoo lang, mas boring pa sa pasyon tuwing Holy Week ang naging laban ni Pacquiao at Bradley. Kung talo si Pacquiao, mas talo siguro 'yung mga mokong na gumastos ng malaki para mapanuod ang nasabing laban ng live, sa sinehan man o sa bar o saan mang lupalop na may Pay-Per-View at alak. Sigurado ako na marami sa kanila ang nakaramdam lang ng pulso nang i-announce na panalo si Bradley. (Si Chavit kaya, magkano ang natalo sa pustahan?) Ilan sa kanila ang nagbuhos ng sama ng loob sa Twitter at Facebook, habang ang ilan naman ay naging zombie at nilamon ang bituka at atay ng katabi nila.

Pero life goes on, ika nga. Talo si Pacquiao. Malamang walang motorcade sa Maynila at bagong SUV o designer bag si Mommy Dionisia. Hindi ito katapusan ng mundo. Magsisimula ang katapusan ng mundo kapag naisip natin na isang napakagandang ideya ang magkaroon ng Senator/Vice President/President Pacquiao. Whoa! S'an nanggaling 'yung hirit na 'yun?

Nathalie, oohhh

Si Nathalie, ang aking muse.

Tangina, June na pala. Parang umutot lang ako tapos na agad ang May. Anyare? Hindi mo namamalayan, bukas, makalawa, Pasko na naman! (Nathalie Hayashi, kelan mo 'ko sasagutin? Trip na trip kitang kakulitan sa Facebook kahit 'di mo sinasagot ang mga message ko. Okay lang. Kuntento na ako sa mga litrato mo lalo na kapag gabi at maulan at ako lang mag-isa dito sa apartment.)

Putris! Sa'n nanggaling 'yung hirit na 'yun?

Praning ako ngayon, mga bro. Kamakailan kasi nag-resign ako sa trabaho matapos kong sapakin ang baklang team leader namin. Akalain mo ba namang bigyan ako ng pasang-awa na evaluation? Hindi tuloy ako naging qualified sa ASA o sa Annual Salary Adjustment namin. Umaasa pa naman ako sa ASA na 'yun. Kaya 'yun, nang matiyempuhan ko si Baklang Team Leader sa CR, hinarap ko siya sa pinaka-professional na paraan na alam ko: kamao sa bunganga!

Kaya ngayon jobless ako parang si Renato Corona, at nabubuhay na lamang sa manaka-nakang writing assignments (translation: limos) mula sa mga taong may ginintuang puso. Mabuti na rin at may kaunting barya akong naipon sa alkansiya, kahit papaano ay may pambili ako ng Gran Matador at yosi at Internet prepaid card para panlaban sa lungkot.

Siyanga pala, nagsusulat din ako ng nobela --- nobelang bastos! Kung papalarin may bibili nito at makakapag-buhay don ako kahit sa loob lamang ng ilang linggo. Saka na muna ang detalye; naniniwala kasi ako sa usog.

Haaay buhay.

Nathalie, will you marry me?

Adik!

Anak ng pating! Madaling araw na pala pero naka-online pa rin ako. Sampung oras na 'ata ako rito ah, ihi at tae lang ang pahinga. Kahit na nung bumisita 'yung kapitbahay naming maganda at sexy na crush ko, hindi pa rin ako bumitiw sa Internet hanggang sa mabuwisit siya't lumayas na nakasimangot at mainit ang ulo. Shit siya, busy ako eh!

Huma-Hayden Kho ang gago.

Anyway, matagal kasi akong nawala sa sirkulasyon at na-miss ko mag-Internet. Nagbakasyon kasi ako nang mahigit isang linggo sa probinsiya namin kung saan puro manok, itik, tuko at baboy ngunit wala namang signal. Malas, kasi dinala ko pa ang laptop at Smartbro ko pero wala naman palang silbi 'yun kasi binomba raw ng mga putanginang NPA 'yung cellsite doon. Kahit tuloy cellphone ko nagmistulang alarm clock lang ang silbi. Buwakananginabitch ha!

Pero okay lang kasi nakapagbakasyon naman ako. Nagpataba na parang baboy. Walang ginawa kundi matulog, kumain at mag-jakol hanggang sa mamanhid na ang kamay at burat ko. Sa wakas, muli kong naranasan manuod ng sunset sa tabing-dagat at uminom ng lambanog kasama ang mga mangingisda, magsasaka, matadero at embalsamador. Enjoy din kahit papaano, kahit walang Facebook at YouTube at YM. 'Yun nga lang, na-miss ko ang porn. Sobra!

Panaginip

Sa panaginip ko, mag-siyota kami ni Kim Chiu.

Sa panaginip ko, madalas kaming kumain sa labas at manuod ng sine. Kung minsan, 'pag maganda ang panahon, tumatambay kami sa park at nagkukuwentuhan tungkol sa mga bagay-bagay sa buhay. Sinasabi niya sa akin ang lahat ng kanyang problema, ang kanyang mga hinaing at agam-agam, at ako naman ay buong-pusong nakikinig at nagpapayo.

Sa panaginip ko, tumatawa siya sa jokes ko, at ang kanyang tawa ay musika sa aking pandinig.

Kapag maulan, tumatambay na lang kami sa bahay at nanunuod ng DVD habang humihigop ng mainit na kape. Magkatabi sa sofa, nakapambahay lang, 'di pa naliligo, pero okay lang basta magkasama kami.

Nauubos ang load namin sa kaka-text sa isa't isa 'pag 'di kami magkasama. Nagpapalitan kami ng cards tuwing Valentines. Nakikinig ng musika ng Sugarfree.

Nag-aaway din kami, pero 'di tumatagal ng 24 oras ay nagbabati rin kami. Kasi hindi namin kayang matulog sa gabi nang hindi nag-uusap.

Sa panaginip ko, hindi niya ako hinahayaang malungkot at apihin ng mundo. Nandiyan siya palagi sa tabi ko tuwing kailangan ko. Sa piling niya, hindi ako nahihiyang umiyak.

Sa panaginip ko, lookalike ako ni Gerald Anderson.

Pa-burger ka naman

Midnight snack. Buy one take one na cheeseburger plus malamig na red tea. Php45 lang sa Minute Burger. Sulit na. May libre pang soundtrip na "Careless Whisper" ni George Michael.

Dalawa lang kaming kostumer ngayon dito. 'Yung isa, mukang katsokaran nung service crew. Kanina pa kasi sila nag-uusap. Ang topic nila: mga snatcher. May kostumer daw kasing naagawan ng cellphone dito kagabi habang lumalantak ng burger.

Tsk, tsk. Kung mamalasin ka nga naman: nakatipid ka nga sa meryenda, nawalan ka naman ng cellphone. Sabi nung mama, wala na raw nagawa 'yung kawawang biktima kundi kamutin ang ulo niya. Hindi ko alam kung nagawa pa niyang ubusin ang kanyang burger. Malamang hindi na.

Fetish

"Legs, legs, legs mo ay nakakasilaw..."

Tila lume-level up ang kamanyakan ko. Kanina, sa FX, hindi ko natiis na hindi pitikan ang katabi ko gamit ang aking super kick-ass Nokia phone. Natuwa kasi ako sa, um, suot niyang short shorts. Kahit sobra ang init at pupugak-pugak ang aircon ng FX, kahit baduy ang tugtog sa radyo at sobra ang dakdak ng dalawang ale sa likod ko, naging pleasant ang biyahe ko. Nas'an ang heavy traffic kapag kailangan mo siya?

Ewan ko ba, pero trip ko talaga sa chikas ang may magandang legs. Kanya-kanyang trip 'yan. 'Yung iba, trip ang malalaking boobs. 'Yung iba, puwet ang tinitignan sa babae. 'Yung iba, lips. 'Yung iba, balakang. 'Yung iba, ngipin. May kilala pa nga akong weirdo na kuko sa paa ang tinitignan. Pero ako, legs. Trip ko 'yung pang-model na legs -- mahaba, slender at alaga sa Hirudoid. Samahan mo pa ng high heels. Yum!

Unang hirit

Eto na naman ako, nagsisimula nang panibagong blog nang walang kasiguraduhan kung kaya kong regular na i-update o hindi. Malamang hindi, pero sa gabing ito ako ay isang optimist.

Bakit hindi? Tahimik ang gabi, nakaka-in love ang tugtog sa radyo ("Miss You In A Heartbeat" ng Def Leppard), at simula ng aking weekend.

Ah yes weekend. Pahinga sa trabaho, sa biyahe at hindi magagandang balita. Pahinga sa pakikipagplastikan at pulitika ng opisina. Pahinga sa mundo. Dalawang araw kung kailan puwede kong isigaw na "Tangina niyong lahat" sa, well, sa lahat! (Sa Linggo, simula ng aking workweek, pagkakataon naman ng lahat na sumigaw ng "Tangina mo rin! Gago!")

Ang blog na ito ay Rated PG. Patnubay ng magulang ang kinakailangan

Hindi ko alam kung anu-anong mga paksa ang isusulat ko sa blog na ito. Malamang puro kabulastugan tulad ng sex, sex at sex. Pent-up angst. Depression, hallucination, sapatos ni Sion, at kung anu-ano pang shit ni Sion. Sa madaling salita, ito'y isang blog na hindi ko maipagmamalaki kapag sa isang job interview tinanong ako kung mayroon akong blog. Unless gusto kong matapos agad ang job interview.

Pero seryoso, gusto ko lang ng outlet. Masyado kasing marumi ang isip ko para sa isang "normal" na blog. At least dito may freedom akong isulat ang gusto kong isulat, nakadidiri man ito o nakaka-L o nakakainis. Kung aksidenteng mapapadaan ka rito, Dear Reader, at nagustuhan mo ang iyong nabasa, salamat. Kung hindi naman, maghanap ka na lang ng ibang blog na babasahin at ituring na lang ito na isang masamang panaginip.

Hanggang sa muli. Sana hindi ito ang una't huli kong entry dito.